Αντιεκλογικό Κείνενο για φοιτητικές εκλογές 2009

Η εκλογική διαδικασία, αυτό το δημιούργημα των εξουσιαστών, στηρίζεται στον πειθαναγκασμό περί ανικανότητας των ανθρώπων, να χειριστούν μόνοι τις υποθέσεις τους και στοχεύει στην δημιουργία ψευδαισθήσεων για δήθεν συμμετοχή στα πράγματα. Οι κάθε λογής θιασώτες αυτής της «κορυφαίας δημοκρατικής στιγμής» έχοντας οφέλη να αποκομίσουν από την συνέχιση αυτής της εξαπάτησης αποκρύπτουν επιμελώς και συστηματικά τους αληθινούς λόγους ύπαρξης της εκπροσώπησης και των εκλογών. Τα φοιτητικά δεκανίκια των πολιτικών κομμάτων δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Εμφανιζόμενοι ως οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των δικαιωμάτων των φοιτητών, ζητούν από τους ίδιους να αποτελέσουν μέρος της πολιτικής υπεραξίας στις στατιστικές περί εκλογικής δύναμης, του κάθε κομματικού μαγαζιού, με αντάλλαγμα τον «αγώνα» για καλύτερη καθημερινότητα μέσα στην σχολή και την συνεχή «παρουσία δίπλα μας».
Οι τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται η πολυπόθητη συναίνεση σε αυτή τη διαδικασία, είναι εξίσου ύπουλοι, υπόγειοι και παραπλανητικοί με την ίδια την ουσία των εκλογών και των αξιώσεων τους. Οι προεκλογικές καμπάνιες των κομμάτων – με άξιους μιμητές τα πολιτικά τους φερέφωνα, τις φοιτητικές παρατάξεις – χρησιμοποιούν κατά κόρων τακτικές με σκοπό την αλλοίωση κάθε πιθανής αντίστασης και με την χρήση μιας γενικευμένης πλύσης εγκεφάλου, να επιτυγχάνεται τελικά η καθολική αποδοχή της διαδικασίας ως λογικός μονόδρομος ή τουλάχιστον ως αναγκαίο κακό. Τεράστια πανό, συνεχής και μονότονη επανάληψη αφισών με περιεχόμενο αόριστα, ακαταλαβίστικα «σλόγκαν», με ένα επίχρισμα επαναστατικής φρασεολογίας, δεν σου αφήνουν και πολύ περιθώριο για να σκεφτείς.
Φτάνουμε έτσι σε μια κατάσταση όπου η λογική δίνει αποκλειστικά την θέση της στον παραλογισμό. Η απάθεια, η παθητικότητα και η ανάθεση, αφού βαφτιστούν «συμμετοχή», παρουσιάζονται ως σωστές και λογικές πρακτικές. Ενώ η αυτοοργάνωση και η αυτορύθμιση των αναγκών και επιθυμιών μας από εμάς τους ίδιους, χωρίς διαμεσολαβητές και ειδικούς, φαντάζει ως μια ιδέα λανθασμένη, αναποτελεσματική και αδύνατη. Βέβαια όπως προαναφέρθηκε οι επίδοξοι «σωτήρες» μας ( φοιτητικοί ή πολιτικοί) έχουν κάθε λόγο να ζητούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στις εκλογές, ασχέτως από το πού θα πάει η ψήφος ή το ποιο κομματικό μαντρί θα ενισχύσει (ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ).Η συνέχιση της παρασιτικής τους ύπαρξης επάνω στη ζωή και στις διεκδικήσεις μας προϋποθέτει την συνέχεια και στήριξη των εκλογών ως θεσμό. Αυτός ο χρόνιος φαύλος κύκλος ‘ελπίδων – υποσχέσεων – απογοητεύσεων – «ψήφων διαμαρτυρίας» - ελπίδων’ αν οφείλει κάπου την ύπαρξή του, είναι στο ψέμα πως «δεν είναι όλοι ίδιοι». Στην αυταπάτη που συνεχίζουν να τρέφουν κάποιοι που εθελοτυφλούν πως μια παράταξη θα λύσει το πρόβλημα αντί μιας άλλης. Πρόβλημα που όλες μαζί έχουν δημιουργήσει με την κατασκευή ψευδαισθήσεων και την καλλιέργεια ενός κλίματος ανικανότητας που εμποδίζει τους ανθρώπους απ’ το να πάρουν πραγματικά την ζωή τους στα δικά τους χέρια.
Αν όμως τα παραπάνω ψέματα των ιδιοτελών φοιτητοπατέρων βρίσκουν κάποιο έδαφος, αυτό γίνεται γιατί και εμείς οι ίδιοι οι φοιτητές έχουμε αφεθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο απάθειας, ωχαδερφισμού και ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων σε άλλους. Προβλήματα και διεκδικήσεις που δυστυχώς ποτέ δεν ξεπερνούν τα στενά συντεχνιακά και οικονομικά – υλικά ζητήματα. Σε αυτό το κλίμα οι αγώνες που μπορούν να διεξάγουν όλες οι παρατάξεις για εμάς, θα είναι πάντα μέσα στα όρια που τους επιτρέπουν τα πολιτικά τους αφεντικά, ή αποκλειστικά κινήσεις κατ’ εντολή τους. Οι ανάγκες, οι επιθυμίες και τα αιτήματα όσων θέλουν ένα ανεξάρτητο φοιτητικό κίνημα, δεν χωράνε ούτε στα ψηφοδέλτια, ούτε στα πλαίσια, ούτε στις κάλπες τους. Για εμάς οι αγώνες και οι διεκδικήσεις μέσα στις σχολές δεν θα μπορούσαν να είναι παρά ένα μόνο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό και παραπλανητικό τέχνασμα.
Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις μας ως φοιτητές δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελούν ένα μόνο μέρος των επιθυμιών και των ονείρων μας για μια ζωή χωρίς ιεραρχία και εξουσία, για έναν κόσμο αυτοοργάνωση και ελευθερίας.

ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΔΡΑΣΗ