Εκδήλωση-Συζήτηση για το νέο τρομονόμο, τον εγκλεισμό και την καταστολή των κοινωνικών αγώνων
Κείμενο της Εισήγησης:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ»…
Το έτος που διανύουμε οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της ένταξης στο ΔΝΤ είναι εμφανείς στα περισσότερα στρώματα της κοινωνίας, όπου κυριαρχείται από ένα κλίμα ανασφάλειας κι αβεβαιότητας. Την κατάσταση αυτή επιβαρύνουν τα ΜΜΕ, με τις γνωστές τακτικές εκφοβισμού και τρομολαγνείας που μόνο στόχο έχουν να αποτρέψουν τον λαό από το να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να αντισταθεί. Έτσι και το κράτος με τη σειρά του, προβλέποντας τις επερχόμενες κοινωνικές αναταραχές, προσπαθεί να εντείνει τον έλεγχο και την πειθάρχηση της κοινωνίας, περνώντας νόμους όπως το λεγόμενο «τρομονόμο». – Ο οποίος, ψηφίστηκε αρχικά το 2001, με πρώτη τροποποίηση το 2004 και τελευταία, μάλιστα μέσα σε μία μόνο συνεδρίαση, το καλοκαίρι του 2010, περίοδο δηλαδή όπου όλα τα κινήματα βρίσκονται σε ύφεση.
Το κράτος λοιπόν, στην προσπάθειά του να καταστείλει κάθε μορφή αντίδρασης, βαφτίζει κάθε τι που βρίσκεται εναντίων του, ως τρομοκρατία. Για εμάς από την άλλη, τρομοκρατία είναι η φτώχεια, η πείνα, η εξαθλίωση, η ανεργία, τα εργατικά «ατυχήματα», οι φυλακές, οι στρατοί, οι νεκροί και οι εξαθλιωμένοι των πολέμων, οι δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα, το τείχος της ντροπής της FRONTEX κ.ά. Καταστάσεις που δημιουργήθηκαν από τους εξουσιαστές, οι οποίοι μαζί με την απαραίτητη συνεργασία των ΜΜΕ, παρουσιάζονται ως οι «προστάτες» της κοινωνίας ενώ ο αντιστεκόμενος λαός βαφτίζεται «εσωτερικός εχθρός». Έτσι εξαπολύεται ένας πόλεμος ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό», ουσιαστικά ένας πόλεμος ενάντια σ’ όσους αντιστέκονται στα σχέδιά τους. Αν πριν από 70 χρόνια ονόμαζαν τον εχθρό αυτό «κομμουνιστική απειλή», σήμερα τον ονομάζουν «τρομοκρατία». Με το φάντασμα της τρομοκρατίας να πλανιέται πάνω από τον λαό και να ακολουθείται από απειλές δίωξης και παραδειγματικής τιμωρίας, απονοηματοδοτούνται οι αγώνες και γίνεται απόπειρα για την πλήρη καταστολή αντιστάσεων ενάντια στην κυριαρχία.
Έχοντας σε ισχύ το νόμο από το 2001 έχουμε δει εώς τώρα το κράτος να τον χρησιμοποιεί για να καταστρατηγήσει όλες τις κοινωνικές αντιστάσεις, «βαφτίζοντας» 11 ανήλικους στη Λάρισα ως τρομοκράτες στην εξέγερση του Δεκέμβρη, καταστέλλοντας απεργίες, ακόμα και συλλαμβάνοντας διαδηλωτές σε πορείες, και μετέπειτα προφυλακίζοντας τους χωρίς στοιχεία. Εδώ είναι όμως που ο «αθώος» νόμος παίρνει χαρακτηριστικά προληπτικής καταστολής και οδηγεί σε καταστάσεις ομηρίας. Συγκεκριμένα, μερικές από τις αλλαγές του τρομονόνου είναι οι εξής: η παρακώλυση συγκοινωνιών, η συμβολική κατάληψη κτιρίων και η κατασκευή οδοφραγμάτων, πλέον ανάγονται σε κακουργήματα. Η υλική ή άυλη υποστήριξη και αλληλεγγύη στους αντιστεκόμενους θεωρείται υποβοήθηση του «τρομοκρατικού έργου» και διώκεται ποινικά. Επίσης, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οποιοσδήποτε παρακινεί ,μέσω αφισών, προκηρύξεων κ.ά., στις παραπάνω πράξεις θα θεωρείται ότι απειλεί την «κοινωνική ειρήνη» και θα διώκεται. Στους δε μάρτυρες κατηγορίας το κράτος πλέον θα προσφέρει μια «αόρατη ρουφιανοκουκούλα», καθώς αφαιρεί απ’ τον κατηγορούμενο το δικαίωμα να γνωρίζει το όνομα αυτού που τον κατηγορεί. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο τρομονόμος προστατεύει πιο καλά τους ρουφιάνους, βάζει στο στόχαστρο τους αγωνιζόμενους ενώ παράλληλα οχυρώνει τη βία του κράτους.
Ένας ακόμη τρόπος περαιτέρω καταστολής και εκφοβισμού είναι ο εγκλεισμός των ανθρώπων που αντιστέκονται, στα κολαστήρια της «δικαιοσύνης», τις φυλακές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μέσα στη φυλακή βρίσκονται κλεισμένοι οι πιο φτωχοί και αποκλεισμένοι. Εκεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια περνάει σε δεύτερη μοίρα με τις άθλιες συνθήκες κράτησης, με στοιβαγμένους ανθρώπους μέσα στα κελιά, εξαιτίας του υπερπληθυσμού. Απειλές για πειθαρχικά και στέρηση άδειας, ξυλοδαρμοί ή βασανιστήρια από τους ίδιους τους δεσμοφύλακες, είναι μερικά στοιχεία από την καθημερινότητα των κρατουμένων.
Από τη δική μας σκοπιά, τα όποια ποιοτικά χαρακτηριστικά διαφοροποιούν τους πολιτικούς και ποινικούς κρατούμενους εξαντλούνται και αίρονται κάτω από τις εγκληματικές συνθήκες και όρια που επιβάλει η εξουσία για όλους. Θεωρούμε πως όλοι τους πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ως κοινωνικοί έγκλειστοι ενός καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος όπου η ποινή έχει εκδικητικό και κατασταλτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση σωφρονιστικό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
